به گزارش مشرق، در بخش میز نقد برنامه «هفت» فیلم دلبری آخرین ساخته سید جلال اشکذری با حضور کارگردان، مسعود فراستی و وحید جلیلی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

:white_check_marوحید جلیلی پیش از شروع نقد به اضهارات فریدون جیرانی واکنش نشان داد و درخصوص اظهارات او در ابتدای برنامه «هفت» درخصوص موضع صداوسیما درباره سینمای جشنواره ای گفت: جالب است ایشان حرف های خلاف واقع را به راحتی و با اعتماد به نفس کامل بیان کردند.

:white_check_mark:تلویزیون همواره در موضع حمایت از حضور فیلم های ایران در جشنواره های جهانی بوده است. در همین شبکه مجاور ما (شبکه 4) مرد جشنواره پیمای سینمای ایران، آقای شجاع نوری برنامه ای را مدیریت می کند که به همین می پردازد.

:white_check_mark: اتفاقا من حرفم این است که دقیقا برعکسش بوده است. در تلویزیون ما تمام مدافعان سینمای جشنواره ای آمدند و دهها ساعت دفاعیات خود را بیان کردند. اتفاقا سینمای جشنواره ای بیشترین مدافعین خود را در بدنه دولتی و حاکمیتی داشته است. و اگر دفاع حکومت و دولت را از آن بگیرید تمامش فرو می ریخته است. این خلاف واقع است که در تلویزیون ایران آزادی بیان نیست.

جریان ظاهر الصلاح سینما جنگ ما را به سمت تیپ برده است

جلیلی در ادامه در مورد فیلم گفت: قصه فرم و محتوا باهم نسبت دارند. برخی محتواها آنقدر در سینمای ایران به فیلم تبدیل شده اند که برای ساخت مجدد آن پشتوانه بزرگی وجود دارد. اما درباره مضامینی مثل فیلم «دلبری» باید بپذیریم کارگردان در عین ساخت فیلم در حال تجربه نیز هست. و پشتوانه فرمی و محتوای زیادی در سینما ندارد. لذا به نظرم باید به این جنس فیلم ها آوانس داد.

ما امروز در سینمای جنگ خود جریانی داریم که بسیار ظاهرالصلاح هست و حمایت خوبی را هم می برد که جنگ ما را به سمت تیپ می برد. بجای آنکه تیپ را به شخصیت تبدیل کند، در تیپ می ماند تا ژست بگیرد و مخاطب جذب کند. اتفاقا «دلبری» یکی از ویژگی هایش این است که نشانه شناسی جنگ دفاع مقدس در آن مشهود است. نشان می دهد این جنگ با جنگ ویتنام و... متفاوت است.

سینما امروز نه تنها رانت می گیرد، بلکه خود به دیگران رانت می دهد. امروز سینمای ایران به یک طبقه خاص اجتماعی رانت می دهد. طبقه مرفه و متوسط بالا. یعنی اقلیت 20 درصدی امروز در سینمای ایران 80 درصد سلایق و سبک زندگی خود را در سینما اختصاص می دهند. چیزی که در فیلم «دلبری» اتفاق می افتد این است که دغدغه ها و مسائل آن 80 درصد را بیان می کند.همین فیلمی که الان داریم با بضاعتی که داریم، فیلم خوبی است.

 فراستی نیز در ادامه گفت: در فیلم ما به شخصیت نمی رسیم. فیلمنامه ابتدا محتوا نیست، موضوعی است که باید به محتوا تبدیل شود. راه تبدیل به محتوا، هم رسیدن به فرم است. فیلم به شدت تلویزیونی اندیشیده شده است و جا داشت که در دکوپاژها و طراحی مکان دوربین و قاب ها تجدیدنظر شود.

فیلم با بازی خوب هنگامه قاضیانی جلو می رود اما حرکت و زاویه دوربین ها به شدت شلخته و بدون فکر است.

 افخمی نیز در مورد فیلم «دلبری» گفت: اگر شما جرات نمی کردی این فیلم را نمی نوشتید، و نمی ساختید و این تهیه کننده پای این کار نمی آمد، عمرا بعدها کسی سراغ ساخت چنین موضوعی نمی رفت.